ब्रेकिंग

व्यासपीठ

व्हॉट्सऍप कट्टा

Samruddhi Dhayagude
26 Mar 2025

खरा भक्त

देवर्षी नारद हे भगवान विष्णूंचे परमभक्त. ते सदैव नामस्मरण करत असत. एकदा त्यांच्या मनात आले की मी सदैव देवाचे स्मरण करतो त्याअर्थी सर्वश्रेष्ठ भक्त मीच असणार. ही गोष्ट देवापासून कशी लपणार?

एकदा देवानेच नारदांना विचारले, माझा सर्व श्रेष्ठ भक्त कोण? नारद म्हणाले मीच! देवाने सांगितले नाही. पृथ्वीवरच्या एका छोट्या गावात एक शेतकरी आहे तो तुझ्यापेक्षा श्रेष्ठ भक्त आहे.

नारदाला आश्चर्य वाटले. ते गुप्तरूपाने त्या गावात येऊन शेतकर्‍याच्या सार्‍या दिनक्रमाचे निरिक्षण करू लागले. तो शेतकरी पहाटे लवकर उठे, आंघोळ करून नदीकाठच्या देवळात जाई. देवाला दोन फुले वाहून येई, मग दिवसभर तो कामात मग्न असे. पाणी भरणे, अंगण झाडून काढणे, तुळशीला पाणी घालणे, बैलांना चारा पाणी करणे, गोठ्याची स्वच्छता करणे. मग बायकोने केलेली भाकरी बांधून घेऊन शेतात जाई व दिवसभर कष्ट करी, संध्याकाळी घरी आल्यावर सुध्दा त्याचे काही न काही काम चालतच असे. पण हे सगळे काम करताना तोंडाने नामस्मरण करत असे.

ते पाहून नारद भगवान विष्णूंकडे जाऊन म्हणाले की, तुमचे म्हणणे खरे वाटत नाही. तो शेतकरी नामस्मरण करतो खरा, पण त्याचे सारे लक्ष दिवसभरातल्या घरच्या कामांतच असते. देवाने नारदास म्हटले की, तुझ्या प्रश्नाचे मी नंतर उत्तर देतो. आधी एक काम कर - ही तेलाने काठोकाठ भरलेली वाटी भगवान शंकराकडे नेऊन दे. पण लक्ष दे, थेंबभर सुध्दा तेल सांडता कामा नये.

ते काम काही नारदऋषींना अवघड वाटले नाही. ते तेलाची वाटी शंकराकडे पोचवून आले. आल्यावर देवाला सांगितले, की एक थेंब सुध्दा सांडलेला नाही. देवाने विचारले, पण जाता येता माझे नामस्मरण केले की नाही? नारद म्हणाले हे कसे शक्य होते? माझे सगळे लक्ष त्या तेलाकडे होते. थोडे जरी दुर्लक्ष झाले असते तर सांडले असते ना!

देवाने विचारले, मग आता तूच सांग, रात्रदिवस घरातली सगळी कामे करत राहूनही तो माझे नामस्मरण चुकत नाही. तू मात्र छोटेसे काम करताना मला विसरलास. श्रेष्ठ भक्त कोण?

तात्पर्य : देव कधीही कामधंदा सोडून आपली भक्ती करायला सांगत नाही, कर्म करत राहून फक्त नाम स्मरणातून परमार्थ साधता येतो.

******

बायको : अहो, ऐकता का ?

शेजारच्या मुलीला गणितात ९९ गुणे मिळाले...

नवरा : अरे वा! फक्त १ गुण कसा गेला तिचा ?

बायको : तो आपल्या मुलाने मिळवला.

---

बाबा, तुमच्या लहानपणी आणि आता आमच्या लहानपणी काय काय बदल झालेले वाटतात?

बेटा काळ खूप बदलला बघ. तेव्हा पोरांच्या छातीच्या बरगड्या दिसायच्या आणि पोट अगदी पाठीला टेकलेले दिसायचे आता चौथी पाचवीच्या पोरांची पण सुटलेली पोटे दिसतात.

तेव्हा पोरं दिवसभर खेळून खेळून रात्री बिछान्यावर अंग टाकले की गाढ झोपत, आता पोरं दिवसभर बसून ’कॉम्प्युटर गेम्स’ खेळून रात्री लेट नाइट मुव्हीज एन्जॉय करत जागत बसतात.

तेव्हा आमच्या घरात फक्त आजी आजोबांना डोळ्याला चष्मा असायचा. आता दुसरीची मुलं नाकावरील चष्मे सावरत शाळेत बसतात. तेव्हा वडिलांचा आम्हाला फार धाक असायचा,

आता पोरं नाराज होऊ नयेत म्हणून त्यांचे डॅड त्यांना ते म्हणतील तेव्हा हॉटेलात नेऊन ते म्हणतील ते खाऊ घालतात.

तेव्हा आम्हांला कधीतरी सणावाराला केलेली पुरणपोळी गोड लागायची रे, आता मुलांना दररोज झोपेतून उठल्यावर आई मागे लागून खाऊ घालते ते अंजीर, पिस्ते, मनुका पण बेचव लागतात.

तेव्हा आमच्या वाढदिवसाला आई एखादा बेसनाचा लाडू हातावर ठेवायची. आता मुलांच्या वाढदिवसाला तोंडाला फासण्यासाठी एक आणि खाण्यासाठी एक असे दोन मोठे केक्स लागतात.

मुळात काय की,

तेव्हा आम्हाला फार काही मिळत

नसतांनाही आनंदात जगता यायचं

आता

बरंच काही मिळत असूनही आनंदी जीवन

कसे जगावे यांवरील सेमीनार्स अटेंड करावी लागतात.

----

अर्ध्या तिकीटात आले देवदर्शनासाठी

नवर्‍याला एकटे टाकून,

महाराष्ट्र सरकारचे नाव घेते

एसटी महामंडळाचा मान राखून...